Баллада о яйцах

                Вот раньше, помню,

                были яйца...
                             А. Федоришин

В автобусе женщины-пенсионерки,
Седины отбросив с морщинистых лиц,
Как-будто бы модницы после примерки
Беседу вели о размере яиц.

Сярод Белае Русі Новы Год прывабны ўсім

Гэта бурымэ з'явілася падчас праднавагодняга выступу перад навучэнцамі адной са школ горада Гродна.
Гледачамі былі прапанаваны словы:

Конь, здраднік, дранік, Украіна, заяц, воўк, варона, пятух, канікулы, казёл, піцца, Новы год.

А атрымалася вось што:

Жыццё наша рвецца наперад як конь,
Яно нам і сябр, і дараднік.
У сэрцы яно дзей стварае агонь,
Не страшны яму сум і здраднік.

Слёзы Пяруна

Ёсць мара парушыць будзённасці руны
І плыць у былым супраць часу ракі,
Дзе тысячагоддзі служылі Пяруну
І верай, і праўдай мае землякі.

Набат

Смотрю, что творится в мире я,

Готова кровь хлынуть из глаз:

Горит Украина, Сирия,

Пожар предвещая для нас.

Уходят весёлые годы

Уходят весёлые годы,
И в первый осенний денёк
Не встретит нас больше знакомый,
Волнующий сердце звонок.

Девичьей улыбки загадка

Проносит меня без оглядки
По юности взглядов вино.
Девичьей улыбки загадку
Пытаюсь понять я давно!

Над Чарнобылем з сумам

Над Чарнобылем з сумам
Пралятаюць гракі.
Тут нябачаным тлумам
Поўны водар ракі.

Антыхвалько

... Сябры, каб хвальком не лічылі,
Ганю дабрадзеяў вяслом,
І колькі б мяне не хвалілі,
Сябе адчуваю аслом!

Парадыст

... Парадыст на ловы

Выйшаў, нібы нечысць,
Налапаў ён словаў
І давай калечыць.

Таямніца абуджанай знічкі

... Акіян не турбуюць крынічкі,
Перашкодаў не мае імпэт.
Таямніцу абуджанай знічкі
Разгадаць не бярэцца сусвет...

Папугай

Гучна просіць папугай:
– Дай ласунак!
Цукру дай...
Афрыканец, родам з Глуску –

Дрозд

Да дрэўца да духмянага,
Да доміка дуплянага
Далёкаю дарогаю
Дрозд добры даляцеў.

Дваццатаму стагоддзю

Прайшлі мы ўзлёты і правалы
З імпэтам лёсавых жрацоў,
Стагоддзем атамна-крывавым,
Бязлітасным для мудрацоў.

Рыбакі

Білі рэчку дружбакі
Вудамі без ладу,
Ды не бралі шчупакі
На кручках прынаду.

Ганцевичский фестиваль

    Буриме было написано в городе Ганцевичи (Брестская
 область, Беларусь) на
 музыкально-спортивном слёте бардов и караванеров «Журавлиный край-2016»,   который проходил 5-7    августа 2016 г.

Зрителями были предложены слова:

Шишка, сатисфакция, реакция, перпетуум мобиле, латентный, коньяк, поцелуй, бузина.

И вот, что получилось:

Будто бы с сосны упала шишка -

Это нашей встречи сатисфакция.

Миг настал: как олимпийский мишка,

Финишный аккорд набрал реакцию.

Мутант

     

        Проходит осень и туга.

                   В душе невидимая
                  третья есть нога.
                            Филипович В.








Жизнь изменялась моя не спеша:
В пятках сначала застряла душа.
Вскоре нашлась во мне третья нога,
Вслед за ногой появились рога!

Я - Кант

                                   
         И, думая о вечности,
                                    во двор
                      Под зонтиком
        я вышел помочиться.

                            Лапушин Р.

Законы философии давно

Я постигаю в нуждах повседневных.

Когда загадят голуби окно,

Украшу стол я сором в думах гневных.

Зоркавая трэль

... Раз печ у хаце задыміла,
І каб прадухіліць пажар,
Спазнаць паспеў юнак руплівы,
Што ў небе бачыць камінар.

Казкі далёкіх планет

Апошняя першая кніга

Ўлілася ў жыццё стэлажоў,

Дапоўніла літарным брыгам

Утульны заліў міражоў.

Драбяза

Ты да мяне прыходзіш нечакана
Употай ад намераў і надзей,
Хаця цябе я, пасталелы рана,
Ніколі ўжо не ўбачу між людзей.

Першая вясна

Любуецца хлопец мой першай вясною
І голыя контуры скронь
Разважлівы позірк вядуць за сабою
У явы дзівоснейшы сон.

Акварэлі

Песню вясны нашых мрой акварэлямі
Сэрцаў агні дапаўнялі ўсю ноч,
Зоркі спакус між памкненняў арэлямі
Шэпты вялі: – Толькі, толькі не збоч...

Пад вокнамі раддома

Хай за світанкам непаўторным
Будзённы, звыклы поступ свой
Жыццё пакрыла шэрай коўдрай,
А твар салодкіх слёз расой.

Апошні паядынак

Усім нам суджана пазнаць і
Кахання радасць, і журбу...
Рукой махаў я роднай хаце,
Ізноў удалеч лёс цягнуў.

Той дзень

Ручай вясновы намаганняў
Сілкуе рэчаньку гадоў.
Нам таямніцы і чаканні
Ужо адзначаны даўно?

Алея памяці

У шафу шынель і на поле,
Сябе ад вайны абуджаць,
На спаленай ніве таполі
Мой вырашыў бацька саджаць...

Узыход

Дзявочы радасці, нягоды,
Вы нібы кветкі ўздоўж алей:
Вясной скрашалі непагоду
І шчыра грэлі ў час завей…

Провады

Провадаў дзень. На суседа і брата

Аднавяскоўцы з надзеяй глядзяць.
Мір адстаяць абавязак салдата,
Край і айчыну абараняць.

Памяць

Не можа раздзяліць з дзяцінствам

Нас нават лёсу ветрагон.

Бясцэнна памяці адзінства

З днём сённяшнім, калі ўздагон

Дзяцінства

Як вабна зірнуць на былога каралі,
Дзе месяца позірк не кліча дамоў…
Імгненні з табою лёс апанавалі,
Мне хочацца іх перажыць зноў і зноў.

Першая спроба

Фашысцкую каску між шэрага бору
Абабак уласным хрыбтом праламаў...
А побач дзяўчо, што не зведала гора,
Хлапчук закаханы паўдня цалаваў.

Демократии блеф

Демократии блеф в век кислотных дождей

Захлебнулся свободою слова.

Тридцать лет мы живём без идейных вождей,

Деградируя снова и снова.

Купола

Церквей купола
среди месских дорог
Считать не берусь я,
Они – будто стражи
надежд и тревог
Моей Беларуси.

Эх, не зовут меня поэтом...

Эх, не зовут меня поэтом,
Неужто я – лишь рифмоплёт?
Хожу с увядшим я букетом,
А слава вовсе не идёт.

Здравствуйте, дорогие друзья!

Добро пожаловать на мой блог. Здесь вы можете познакомиться с моим творчеством и высказать своё мнение о прочитанном. Буду очень рад вашим комментариям и отзывам!